Bioplastik na bazie skórki z pomidora, który rozkłada się w środowisku na przestrzeni miesiąca i posiada właściwości zbliżone do komercyjnie stosowanych tworzyw sztucznych.
Bioplastik na bazie skórki z pomidora, który rozkłada się w środowisku na przestrzeni miesiąca i posiada właściwości zbliżone do komercyjnie stosowanych tworzyw sztucznych – oto najnowsze osiągnięcie naukowców z hiszpańskiego instytutu „La Mayora” (IHSM, Instituto de Hortofruticultura Subtropical y Mediterránea). Celem badaczy jest opracowanie alternatywy dla powszechnie stosowanych plastików wytwarzanych z wykorzystaniem paliw kopalnych, które z jednej strony świetnie nadają się do produkcji opakowań do żywności, z drugiej jednak stanowią poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego.
Dr José Alejandro Heredia z IHSM pracuje nad bioplastikiem z celulozy, który będzie można modyfikować poprzez dodatek bioaktywnych substancji antybakteryjnych i antyoksydacyjnych. Zwiększy to jego przydatność jako składnika opakowań do żywności oraz ułatwi rozkład w środowisku. Surowcem, z którego korzystają naukowcy, są skórki, liście i łodygi pomidorów – odpady pochodzące z produkcji m.in. sosów pomidorowych czy keczupu. Na bazie wyekstrahowanej z roślin celulozy wytwarzana jest cienka, przezroczysta i wytrzymała folia o dużym potencjalne aplikacyjnym, wyjaśnia dr Heredia.
Nowy bioplastik może znaleźć zastosowanie również jako składnik inteligentnych opakowań. Poza bezpośrednią ochroną produktu plastik może zmieniać swój kolor w wyniku absorpcji wody, co świadczy o zmianie jego struktury i utracie właściwości przeciwutleniających. Może więc działać jak „sensor”, który wskazuje w którym momencie opakowanie przestaje spełniać swoją rolę, a co za tym idzie – powstaje ryzyko, że tak znajdujący się w środku produkt jest nieświeży.
Plastik z pomidorów nadaje się również do pokrywania wnętrz puszek przeznaczonych na konserwy. Proces ten przebiega w przyjazny dla środowiska, zrównoważony sposób, zgodnie z koncepcją tzw. „zielonej chemii”. Jak zapewnia dr Heredia, bioplastik nie odbiega jakością od komercyjnie wykorzystywanych tworzyw sztucznych na bazie paliw kopalnych. Dzięki jego zastosowaniu metal, z którego wykonana jest puszka, „staje się odporny na korozję i nie migruje do znajdującej się w opakowaniu żywności”. Komercjalizacja innowacyjnego materiału może jednak nie być łatwa ze względu na technologie produkcyjne, które dominują obecnie w przemyśle.
Źródło: Foodfakty.pl